Bir koltuğa oturup, kendini karşına alıp konuşmalı arada.
“Ben beni anlayınca seni, seni anlayınca kendimi anlıyorum” demişti Cüceloğlu.
İnsan kendi yetersizliğini ve yokluktan var olmaya iltica çabasına dair içgörü kazanınca başka bir candaki yetersizlik duygusunu ve o duygunun onu nasıl örselediğini görebiliyor.
Kendi yetersizlik duygumla kontrat yaptığımdan beri daha iyiceyim. Kendini ve ötekini anlamaya çalışmak önce epey yorucu sonra ise koruyucu.
Bu dünyaya var olmaya değil, birbirimize yar olmaya geldiğimize inanıyorum. Var olma çabamızı yar olma çabamıza dönüştürünce dünya da dönüşmeye ve sana hizmet etmeye başlıyor.
